Grzejniki aluminiowe

Produkowane ze stopów aluminium, z dodatkiem m.in. krzemu i miedzi. Moc podobna parametrami co u żeliwnych (przy wymianie jednych na drugie, nie wymagają zmiany instalacji).
Zalety:
• lekkie,
• mniejsza pojemność wodna (niewielka bezwładność cieplna),
• rzadko się zapowietrzają,
• doskonałe przewodnictwo ciepła,
• szybka reakcja na wskazania termostatu,
• gładka, łatwa w utrzymaniu w czystości powierzchnia.
Wady:
• po wyłączeniu szybko wychładzają się,
• mało estetyczne,
• mniejsza odporność na uszkodzenia mechaniczne,
• nie zalecane do montażu w instalacji wykonanej z miedzi (elektrokorozja),
• sporadycznie przepuszczają wodę.

Grzejniki stalowe

Produkowane z rur stalowych i blach profilowanych, połączonych za pomocą spawania.
Zalety:
• mała pojemność wodna,
• lekkość,
• nie gromadzą zanieczyszczeń,
• bardzo dobra przewodność cieplna,
• olbrzymi wybór wzorów i kolorów,
• doskonale reagują na wskazania termostatu,
• ekonomiczne.
Wady:
• nie ma możliwości dołączania lub demontażu żeber,
• szybko się wychładzają,
• mała odporność na korozję (nie nadają się do układów otwartych).

Grzejniki stalowe płytowe

Zbudowane ze stalowej blachy, zgrzewanej tak by powstały pomiędzy nią kanały, przez które przepływa gorąca woda lub para. Dzielą się na 1, 2 i 3 płytowe. Ilość płyt nie świadczy o mocy grzewczej (pod względem wydajności najkorzystniejsze są jednopłytowe, które całą powierzchnią oddają ciepło. Kolejne płyty mają mniejszą moc grzewczą – ciepło się od nich odbija). Od góry przykryte wyłącznie kratką (łatwy przepływ ogrzanego powietrza ku górze). Pionowe grzejniki mają mniejszą moc ze względu na niewielką powierzchnię górnej kratki i są znacznie droższe.
Osobną kategorią są grzejniki łazienkowe – wyjątkowo estetyczne, ale mało efektywne. Są dobrym uzupełnieniem ogrzewania podłogowego. Zwykle zaopatrzone w grzałkę elektryczną, do korzystania poza sezonem grzewczym.
Zalety:
• ożebrowanie (faliście tłoczona blacha) sprawiające, że straty ciepła są niewielkie,
• dobrze współpracują z pompami ciepła i kotłami kondensacyjnymi,
• potrzebują małych ilości wody – nagrzewają i oddają ciepło bardzo szybko,
• dodatkowe elementy konwekcyjne, zwiększają powierzchnię wymiany ciepła,
• niska waga,
• łatwy montaż,
• bardzo tanie.
Wady:
• błyskawicznie się wychładzają,
• współpracują tylko z kotłem gazowym, olejowym bądź elektrycznym,
• mają mała odporność na korozję,
• moc grzewcza jest znacznie niższa niż w żeberkowych o podobnych wymiarach,
• nie należy ich łączyć z instalacjami grawitacyjnymi – duże opory przepływu,
• kurzą się i nie są wskazane dla alergików, astmatyków.

Grzejniki konwektorowe (konwekcyjne)

Działają na energię elektryczną. Składają się z zew. obudowy i wew. lameli, czyli aluminiowych lub miedzianych ożebrowań.
Nazwa pochodzi od zjawiska konwekcji – ruchu cząsteczek powietrza spowodowany różnicą temperatur (ciepłe powietrze unosi się, a zimne opada). Grzejniki konwektorowe ogrzewają zimne powietrze, powodując jego cyrkulację w formie ciepłej.
Mogą być zasadniczym (montowane na ścianie) i uzupełniającym systemem grzewczym (mobilne na kółkach). Istnieje też w rzadko spotykanej wersji wodnej.
Zalety:
• wysoki komfort cieplny,
• łatwość obsługi,
• mobilność,
• cena,
• termostat z dokładnością 0,1% (przy montowanych grzejnikach)
• zabezpieczenia przed przegrzaniem,
• mogą być stosowane w łazience jeśli mają bryzgoszczelną obudowę i zabezpieczenia przeciwporażeniowe,
• szybki efekt,
• niewielkie rozmiary.
Wady:
• nagrzane powietrze unosi się, a zimne utrzymuje przy podłodze (bardzo dużo czasu, by nagrzać pomieszczenie przy stopach),
• na energię elektryczną – drogie,
• nawiew powoduje unoszenie się kurzu,
• ogrzewają powierzchnię do 25 m².